چسبندگی‌ها، باندهایی از بافت‌های آسیب دیده هستند که بین دو سطح در داخل بدن ایجاد شده و باعث چسبیدن آن‌ها به یکدیگر می‌شود. همان طور که بدن حرکت می‌کند، به طور طبیعی بافت‌ها و ارگان‌های داخل بدن نیز جابجا می‌شوند. علت این امر لغزنده بودن سطوح آن‌ها است اما با ایجاد چسبندگی‌ها امکان این حرکات وجود نخواهد داشت.
دو روش جراحی برای از بین بردن چسبندگی‌های لگن و شکم استفاده می‌شود.
لاپاراسکوپی: در این روش، جراح از ابزاری به نام لاپاراسکوپ استفاده می‌کند. لاپاراسکوپ یک تیوب است که در انتهای آن دوربین قرار دارد و از طریق برش کوچکی بر روی شکم، وارد بدن می‌شود. جراح با استفاده از لاپاراسکوپ چسبندگی‌ها را مشاهده می‌کند. سپس چسبندگی‌ها را برش داده و آن‌ها را آزاد می‌کند.
لاپاراتومی: در این روش، جراح برش بزرگی بر روی شکم ایجاد می‌کند که به وی این امکان را می‌دهد تا چسبندگی‌ها را مشاهده کرده و آن‌ها را درمان کند. تکنیک‌های مختلفی برای انجام لاپاراتومی وجود دارد که بسته به شرایط استفاده می‌شوند.